امام على عليه السلام :

اِنَّ لِلّدارِ شَرَفا وَ شَرَفُهَا السّاحَةُ الواسِعَةُ وَ الخُلَطاءُ الصّالِحونَ وَ اِنَّ لَها بَرَكَةً وَ بَرَكَتُها جَودَةُ مَوضِعِها وَسَعَةُ ساحَتِها وَ حُسنُ جِوارِ جيرانِها؛

خانه را شرافتى است. شرافت خانه به وسعت حياط (قسمت جلوى خانه) و هم نشينان خوب است. و خانه را بركتى است، بركت خانه جايگاه خوب آن، وسعت محوطه آن و همسايگان خوب آن است.

مكارم الاخلاق، ص 125

آرامش نتیجه سه عبارت است:
    تجربه دیروز
    استفاده امروز
    امید به فردا

ولی اغلب ما با سه عبارت دیگر زندگی می کنیم:
    حسرت دیروز
    اتلاف امروز 
    ترس از فردا

در حالی که آفریدگار مهربان
   گذشته را عفو
   امروز را مدد
   وفردا را کفايت ميکند

از درد تو هیچ روی درمانم نیست
درمان که کند مرا که دردم هیچ است 

من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شب را چه کنم حدیث ما بود دراز

دل تنگم و دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد بر هیچ تنی
آن کز قلم چراغ تو بر جان من است